De volgende dag gaan we na het ontbijt op pad. Lopend, ondergrondse en minibus. Lyubna heeft geen auto en ook geen fiets. Ze laat mij de mafste plekken zien, die je als toerist nooit zou ontdekken. Zo lopen we in een straat als zij plotseling een groene stalen deur opent die naar een binnenplaats leidt. Achteraan op de binnenplaats staat een giga grote stalen kooi, met daarin twee zwarte kraaien. De kraaien zijn zo speels dat een van hen een stokje van de grond pakt en deze door de tralies steek, ik moet duidelijk met hem spelen vindt hij. Na een poosje is hij het zat en gaat op een tak zitten. Ze neemt mij mee naar een andere maffe plek in Kiev. Langs een lange steile weg omhoog waar de eerste verkoopkraampjes worden neergezet komen we bij een dure villa wijk. De huizen zijn over het algemeen nieuw en van een prijscategorie waarvan je zelf in Nederland van achteroverslaat. Maar het meest bijzondere aan deze huizen is, ze staan leeg!. Ze zijn onverkoopbaar. Ten eerste is er daar de gigantisch verkoopprijs en ten tweed er is een blijkbaar onoplosbaar probleem met het grondwater, wat er als een rivier onderdoor stroomt. En ondanks de huizen nieuw zijn de eerste tekenen van verval zijn alweer duidelijk zichtbaar. Uiteraard mede veroorzaakt door de nog altijd Russische manier van bouwen. Ze laat mij veel zien van de stad onder andere ook een klein treintje die van bovenaf naar beneden gaat en weer terug de hele reis duurt nog geen twee minuten, maar is zeer de moeite waard. De bestuurster is ook de moeite waard een krasse dame van hoge leeftijd, die tijdens het rijden even een krantje leest. Niet dat ze veel te doen heeft, maar toch. Deze dame vindt het trouwens reuze interessant om zelf ook foto's te maken, ze krijgt er geen genoeg van. Als ze hoort dat ik uit Nederland kom dan spreekt ze haar diepste medeleven uit.
Na lange wandelingen en goed te hebben gegeten komen wij per ongeluk aan bij de Nederlandse ambassade bij de foto's heb ik een paar plaatjes geplaatst. De mensen in Oekraïne zijn zo geschokt door dit gebeuren dat ze massaal bloemen zijn gaan leggen bij de Nederlandse ambassade. En ondanks ik gelukkig niemand ken die in het vliegtuig heeft gezeten, komt z'n gebaar van deze mensen die ook niemand kennen die zijn omgekomen toch wel even bij je binnen. De Oekrainsche bevolking is geschokt en boos dat deze binnenlandse strijd zover uit de hand heeft kunnen lopen dat er een passagiersvliegtuig met onschuldige burgers naar beneden is gehaald. Ze zijn kwaad op Poetin die zij als hoofdschuldige aanwijzen. Na een paar minuten lopen wij weer door ondertussen komen er nog steeds mensen aan die bloemen gaan leggen bij de ambassade.
