Na bijna twee dagen treinen eindelijk in Odessa aangekomen. De treinrit verliep voorspoedig een beetje lang want de trein blijft bij ieder dorp stilstaan. soms zelfs wel een kwartier, het zal wel een reden hebben, ik zie het nog niet helemaal. Nadat ik in Odessa ben aangekomen ga ik met minibus 150 verder. Lyuba heeft het adres en de stopplaats voor de bus in het Russisch gemaild. Even aan de buschauffeur laten zien en het moet goed komen. Hij knikt bevestigend. Na twintig minuten gehobbel over de biljartlaken gladde asfalt van Odessa wat meer gaten telt dan een maaslander kaas, geeft de chauffeur aan dat ik mijn halte heb bereikt. Lyuba geeft in haar mail aan dat ik de straat moet oversteken, een soort vierbaans E-weg. Aan de andere zijde van de weg toon ik het adres aan een aantal plaatselijke bewoners, jammer ze kennen het niet, maar het moet ergens rechtdoor zijn. Nog eens vragen dan, deze jongeman weet het ook niet, maar gelukkig woont hij een groot deel van de tijd in Wenen en spreekt zeer goed Duits. En het mooiste is, hij gaat mee op speurtocht. Na een paar blokken lopen nog een local, mijn hulpvaardige Duitssprekende mede speurder spreekt hem aan. De tweede jonge man kijkt vertwijfeld, geen idee waar het moet zijn. Maar techniek staat voor niets en op Google wordt snel het adres gezocht. En als drie musketiers gaan wij op zoek naar de heilige graal (best leuk twee verhalen versmelten tot een). Lyuba belt, de eigenaresse vraagt zich af waar ik blijf. Ik vertel haar dat we opzoek zijn en geef mijn telefoon aan de Googlejongen. Ze wil graag met een local overleggen. Na een paar minuten hebben we het gevonden, mevrouw zit achter de flatwoning op een binnenplaats, zo had ik haar ook nooit kunnen vinden. Mijn redders nemen afscheid en ik ga met de bewoonster mee naar binnen. Het is een klein wat ouder vrouwtje, die alle talen machtig is zolang het maar in de Russische taal is. Daarbij heeft ze het voordeel dat ze in een hoog tempo blijft door ratelen, als ik aangeef dat ik het niet begrijp, herhaalt ze haar zin in een even hoog tempo. De flat is een sfeervol USSR model dus veel beton en stalen deuren. Ze wonen op de achtste verdieping de lift biedt plaats aan anderhalf persoon. Gelukkig ben ik samen met mijn rugzak niet zo groot. Piepend en krakend komt de lift boven tot stilstand.
De achtste etage is al net zo gezellig, veel beton en nu maar liefst een stalen toegangsdeur, met daar achter nog een houten.
Ze laat mij de kamer zien, en ook deze is zeer sfeervol ingericht als de logeerkamer bij mijn oma (veertig jaar geleden). Ze wijst op het bed en op de televisie en ratelt in hoog tempo door. Ik vind het prima er is een bed, een douche, wat wil ik nog meer voor een paar euro per nacht? Ze gaat weg om even later weer terug te komen, of ik misschien de woonkamer wil hebben? Nee het maakt mij niet uit veel zal ik er toch niet zijn. Via de telefoon contact met Lyuba krijg ik het voor elkaar dat ik tegen een borg van 100 Grivna de sleutel meekrijg. Nu ben ik tenminste geen gevangene van mijn logeeradres.
Odessa blijkt minder mooi en minder toegankelijk te zijn dan Kiev. Misschien komt het ook wel omdat Kiev meer een studentenstad en de hoofdstad van het land is. Odessa daarentegen is groot geworden door de zeevaart, iets wat duidelijk een andere mentaliteit met zich mee brengt. De stad heeft ook een grotere USSR stempel meegekregen en het achterstallig onderhoud is nog groter dan in Kiev. Veel asfalt is van de straat verdwenen, bruggen en gebouwen tonen een overdaad aan betonrot. De staat is ook meer bedorven onder een laag van roet. Zie je in Kiev nog veel vierkante Lada's rijden, hier zie je naast hypermoderne wagens van minimaal een ton nog veel exotische Russische exemplaren sommige nog uit de jaren vijftig van de vorige eeuw.
Op mijn tweede dag in Odessa ga ik opzoek naar de Zwarte zee. Na een half uurtje lopen heb ik het gevonden. In de verte grote oceaan schepen, dichterbij de dicht bevolkte stranden met badgasten. Sinds het verlies van de Krim aan Rusland, komen er in Odessa mensen vanuit alle uithoeken van Oekraïne naar Odessa. Het water van de Zwarte zee heeft een aangename temperatuur. Helaas kan ik niet zwemmen, badkleding heb ik niet bij mij en aan de kleding van de overige badgasten te zien is zonder geen optie. Ik kan natuurlijk wel door de branding lopen. 's Middags ben ik in de stad, ik mis de rondleiding zoals ik die heb gehad in Kiev, maar dan nog red ik mij best. Ik kom bij de toegang van de haven, de toeristische binnenstad en op een gigantische markt, waar er naast groente, fruit en vis allerlei huishoudelijke artikelen te koop zijn. Odessa is duidelijk armer dan Kiev en voordat dit land een Europees standaard gaat halen zal er nog veel water door de Rijn gaan, of moet ik zeggen door de Dnjepr of door de Zwarte Zee?