Vandaag weer met Lyuba, flinke wandelingen gemaakt. Eerst naar Het Holenklooster van Kiev of Kiev-Petsjersk Lavra (Oekrainsch) Києво-Печерська лавра. Het werd in 1051 in de heuvels bij Kiev gesticht door de monniken Antonius en Theodosius. Vandaag wordt het rond de dertig graden. Maar ik mag niet naar binnen met een korte broek en een shirt met korte mouwen. Vrouwen moeten er trouwens een hoofddoek dragen. Dat wordt een dagje zweten dus. Het klooster wordt bewoond door orthodoxe monniken en bezocht door Russisch orthodoxe volgelingen vanuit heel Oekraïne. De monniken weten goed raad met deze toestroom van deze pelgrimages. Als je het niet weet sta je voor de verkeerde ingang en betaal je entree. Lyuba, weet een zijingang, voor de niet toeristen en wij komen gratis binnen. Het klooster is gebouwd op een steile heuvel en net als gisteren wordt he flink klimmen. Het hele complex is vol met orthodoxe volgelingen. Het overgrote deel zijn vrouwen in zomerjurken en met de haren bedekt.
De monniken hebben in het verleden een gangenstelsel gegraven door de heuvels. Een klein deel daarvan is toegankelijk. En wordt driftig bezocht door de volgelingen. In de smalle gangen liggen in glazen kisten de gebalsemde restanten van Orthodoxe monniken uit de 11de en 12de eeuw. Voorbijgangers slaan kruisjes en zoenen de glazen kisten. Lyuba heeft haar roots in Polen en is van huis uit Katholiek, al deze gebaren doen haar verder niets. Ik ben van huis uit Atheïst, mij doet het nog minder. Wij gaan de gangen weer uit en ontmoeten weer de warmte die er buiten heerst. Uit openbare waterkranen die aan de monniken Antonius en Theodosius zijn gewijd halen wij nog wat water.
We dalen verder de heuvel af richting de Djneper een breed uitwaaierende rivier met daarin vele eilandjes. We lopen langs de rivier over een boulevard richting stad. De boulevard is van oud Russisch makelaardij. Kilometers lang lomp grijs beton. De boulevard is grotendeels vervallen, hoe dichter wij bij de stad komen hoe meer vissers er langs de kant zitten. Veel vangen doen ze volgens mij niet, met hun veel te dure vis spullen. We naderen een voetgangersbrug, waar we eerst onderdoor moeten om vervolgens er overheen naar de andere zijde gaan naar een van de eilanden. Onder de brug kan ik het niet laten, ik moet even kijken naar de constructie van pijlers en dragers waar deze brug op rust. Door betonrot is veel van het betonijzer bloot komen te liggen en dat roest al aardig weg. Sommige dragers zijn al volledig verdwenen. We lopen door, onder de weg door een trap op, met uiteraard ongelijke treden, richting de brug. Op de brug is het een feest, mensen fietsen. lopen, slenteren en bungeejumping. Als we aan de overzijde zijn beseft Ljubna zich dat het de verkeerde brug is en we besluiten terug te gaan. Aan de overzijde van de brug ligt een in Sovjet periode aangelegd park met oa theaters. Ook staat er in het park een gigantisch groot beeld van een Oekrainsche man naast een Russische man Ze worden overkoepeld door een grote boog van glimmend metaal. Het is de symbolische broederschap tussen twee naties. Een broederschap waarvan momenteel weinig van de bespeuren valt. Voordat we naar het park gingen waren we al in een museum geweest waar de inlijving van Oekraïne door Rusland was uitgebeeld. Vele duizenden mensen hebben toen hun leven door hongersnood verloren. En net als in het tsjernobylmuseum waar wij gisteren waren worden er geen doekjes gewonden om de Oekrainsche opinie richting Rusland. Van broederschap is er vanuit Kiev dan ook weinig sprake meer. Ook Lyuba is duidelijk in haar stelling, ze is vele malen in Rusland geweest en heeft gewoond en gewerkt in Moskou, maar voor haar hebben de Russen het volledig afgedaan.
Aan het eind van het park komen we bij het ministeriële zitting van Porosjenko aan, hoewel van Porosjenko?
Tegenover een gebouw ontworpen door Vladislav Gorodetsky. Ik zal een aantal foto's laten zien van dit mooie gebouw. Even later lopen we door de PC-Hoofstraat van Kiev. We eten in dezelfde straat bij een goedkoop zelfbedieningsrestaurant, vertaling van de naam luidt vet gebouw. Het eten is er goed en niet duur.
In de hoofdstraat staan nog altijd de tenten en de barricades van de opstanden van afgelopen winter. Van protest tegen het systeem zijn ze veranderd in toeristische attracties. De mensen die er nu nog zitten komen er niet om te protesteren maar om geld te verdienen aan buitenlanders. Daarbij worden ze waarschijnlijk gesteund door financiele geldschieters. De huidige regering zit wel met de situatie in haar maag en wil ze het liefst zo snel mogelijk weg hebben. Iets wat wel is gevraagd maar waar tot op heden geen gehoor aan wordt gegeven.
Deze dag eindigt zoals gisteren in het kleine keukentje van Lyuba zittend op kleine houten krukjes. Ze geeft nog eens vel aan hoe ze tegen het regime van Poetins is en dat ze geen Arabische mannen host.